Powierzchnia użytkowa
Polska Norma PN-70/B-02365 “Powierzchnia budynków. Podział, określanie i zasady obmiaru”obowiązywała powszechnie do 1999 roku.
Norma ta została zastąpiona przez Polski Komitet Normalizacyjny normą PN-ISO 9836:1997“Właściwości użytkowe w budownictwie. Określanie i obliczanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowych.”
Polska Norma PN-ISO 9836:1997 nie jest normą obowiązkową, lecz do dobrowolnego stosowania w zakresie dotyczącym obliczeń powierzchni użytkowej lokalu. Przy wyborze sposobu korzystania z norm PN-ISO 9836:1997 i PN-70/B-02365 zaleca się przyjęcie następujących zasad:
- ustalenia normy PN-ISO 9836:1997 mogą być stosowane w projektach budowlanych budynków nowo wznoszonych, odbudowywanych, a także nadbudowywanych i rozbudowywanych, jeżeli zakres nadbudowy i rozbudowy obejmuje wyodrębnioną funkcjonalnie część budynku,
- w projektach nadbudowy i rozbudowy części budynku nie wyodrębnionych funkcjonalnie oraz w projektach przebudowy, modernizacji lub zmiany przeznaczenia części budynku istniejącego należy stosować takie same zasady obliczania (np. wg PN-70/B-02365) jakie były przyjęte w projekcie budowlanym, na podstawie którego został wzniesiony budynek.
| PN-70/B-02365 | ISO-PN-ISO 9836:1997 |
|---|---|
| Powierzchnia użytkowa to suma powierzchni wszystkich pomieszczeń z wyłączeniem pomieszczeń technicznych garaży, pomieszczeń gospodarczych, strychów.
Przy liczeniu powierzchni nie uwzględnia się tynków i okładzin ściennych. Powierzchnię użytkową na poddaszu oblicza się następująco:
|
Powierzchnia użytkowa to suma powierzchni wszystkich pomieszczeń w stanie wykończonym, gdzie powierzchnię poniżej 1,90 m uznaje się za powierzchnię pomocniczą i nie wlicza się jej do powierzchni użytkowej budynku. |
Powierzchnia netto
Jest nią powierzchnia wszystkich pomieszczeń budynku mierzona na poziomie podłogi z uwzględnieniem tynków i okładzin ścian . Przybliżając definicję powierzchni netto można powiedzieć, że liczymy ją „po podłodze” wszystkich pomieszczeń budynku.
Powierzchnia całkowita
Jest nią powierzchnia wszystkich kondygnacji budynku w obrysie zewnętrznym ścian oraz wszystkich elementów wykraczających poza kubaturę budynku tzn. tarasy, schody zewnętrzne, podcienia, balkony, zjazdy do garaży, itp.
Powierzchnia zabudowy
Jest nią powierzchnia liczona po obrysie zewnętrznym ścian parteru budynku. Do powierzchni zabudowy nie wlicza się: ganków, schodów zewnętrznych, daszków nad wejściami, podziemnych części budynków, pochylni samochodowych, galerii i nadwieszeń kondygnacji. Wlicza się natomiast ogrody zimowe i inne elementy dobudowane.